Stichting Haarlemse Dichtlijn bevordert de belangstelling voor poëzie in Haarlem en omstreken en biedt dichters een podium.

Poëzie Podium in het Verhalenhuis

Elke tweede dinsdag van de maand organiseren we een poëziepodium in Het Verhalenhuis in Haarlem Noord, Van Egmondstraat 7, makkelijk te bereiken vanaf het station met buslijn 3 (10 minuten), 5e halte vanaf het station: Spaarnhovenstraat. Inloop vanaf 19.30 uur, programma van 20.00 tot 22.00 uur. De toegang is gratis maar je moet wel bij Het Verhalenhuis een ticket 'kopen' voor 0 euro om binnen te mogen komen.

Meedoen op het podium van de Haarlemse Dichtlijn, dat kan iedereen. Wie poëzie schrijft en dat wil delen met publiek, is welkom. De Haarlemse Dichtlijn selecteert niet en laat de waardering aan de luisteraar over. Per keer mag je drie gedichten voordragen (maximaal 5 minuten). De grote variatie zorgt ervoor dat elk podium naar meer smaakt! Meld je aan bij onze podiummanager Lieneke van der Veen via de mail: podia@haarlemsedichtlijn.nl

Elke avond kunnen we plusminus tien dichters programmeren. Ben je vaker geweest en zijn er veel aanmeldingen, dan geven wij voorrang aan nieuwe mensen. Wachtlijsten hanteren we niet, dus voor een volgende keer nodigen we je uit om je opnieuw aan te melden!

Dinsdag 11 april

In april op ons podium:
- poëzie in de actualiteit, door Anneruth Wibaut
- zes dichters met elk drie gedichten (aanmelden via de mail)
- singer-songwriter Bert Vissers (van Bender), samen met zijn zoon Boris
- pauze
- de poëziecarrousel met Diana Ozon - Diana Ozon is dichter, auteur, performer, tekenaar en gast- docent. Ze publiceert sinds '77 is bevlogen podiumfenomeen treedt solo op en soms met muzikale begeleiding.
- vijf dichters met elk drie gedichten (aanmelden via de mail)
- singer-songwriter Bert Vissers (van Bender), samen met zijn zoon Boris 












En door dit gedicht van Diana Ozon mag je je laten inspireren voor de gedichtencarrousel na de pauze:

DE STERKSTE

Industriële wonderen
zoals kerncentrales
zijn krachtige dingen

maar niet machtig
bij tegenwerking
van de Aarde zelf

De natuur valt aan
met het grootste leger
en is overal aanwezig

Zij trekt geen grenzen
tussen dieren en mensen
klassen of grassen

Ze bijt in de bodem
waait met de wolken
vloeit met de golven

De Aarde gaat niet dood
leeft en blijft stralend
onuitblusbaar en heet

Er loopt alleen niets rond
op de kale planeet

De krijs van een vogel
wordt er niet gehoord

Vertel elkaar vandaag nog
wie morgen wordt vermoord

Bronwater
Diana Ozon
Uitgeverij Passage 2005

Stuur jouw gedicht in naar info@haarlemsedichtlijn.nl om het op de website te laten plaatsen. We nodigen een aantal inzenders uit om het gedicht in de carroussel voor te komen dragen.


Voor het Verhalenhuis heb je een ticket nodig. Het kost niks, maar je moet het wel even bestellen:

Agenda

  • 11 april 2023 - Poëzie Podium
    met singer-songwriter Bert Vissers en zoon Boris
  • 18 mei 2023 - Festival

Zie ook de agenda van de Haarlemse Dichtlijn-op-tournee...

Eerder dit seizoen:
  • 14 maart 2023 - Poëzie Podium
    met Maria Barnas in de carrousel
  • 10 januari 2023 - Poëzie Podium
    met poëtische reacties op Pom Wolff
    en singer-songwriter Mark Werkman
  • 8 november 2022 - Poëzie Podium
    met poëtische reacties op Jolies Heij
    en singer-songwriter O.J. Frère
  • 11 oktober 2022 - Poëzie Podium
    met poëtische reacties op Frans Terken
    en singer-songwriter Fons Stam
  • 13 september 2022 - Poëzie Podium
    met poëtische reacties op Anneruth Wibaut
    en singer-songwriter Maarten Bogaers
BESTEL NU

Poëzie van januari

Maria Barnas

Als het zo is
dat mijn moeder
en het is zo
dat zij de taal
van haar
moeder niet
spreekt waar is
die van mij
dan gebleven?

Luuk den Hartog

toen ook het laatste spoor van mijn taal gewist was 
je bent het dorp uit en niemand zou je begrijpen 
toen hebben ze mijn woorden vreemd gemaakt gestolen 
mij verboden ze te zeggen zoals mijn moeder ze zou zeggen 
ze werden algemeen beschaafd maar zo algemeen 
dat het dorp niet meer in mij klonk 
zo raakte ik ook mijn moeder kwijt 
we spraken de woorden alleen nog in elkaars dromen  

Rogier Cornelisse

de 
het
    
die 
dat
    
mij 
mijn
    
zij 
haar
    
zo 
van
    
als 
dan
    
niet 
waar
    
moeder 
en 
taal
    
is 
spreekt 
gebleven   

Fred Hopman

de waterspiegel
rimpelingen verdwenen
in de windstilte  

in vergetelheid zweeg ze
en ik mis nog steeds haar stem

Arjan Bosch

Gedacht, gedachteloos 
Beweeg ik door het licht van de dag 
Spreek ik, de klanken onmachtig    

Ben ik mij bewust van het brommen 
Hoge, lage, donkere en lichte bevingen 
Zij sturen mij door een onherkenbaar leven 
Maken het ondoorgrondelijke vertrouwd    

Ik ken jou

Elbert Gonggrijp

Een in memoram

Nu je van het strijdtoneel verdwenen bent, als moeder 
wordt gemist, ik je taal niet langer kan verstaan en alles 
zich van dood bedient – had ik ons wel degelijk langer 
bedacht, maar wezenlijk en zachter van aard.    

Had ik je willen spreken, moest het wellicht over ons 
vroeger gaan – hoe de natuur uit haar voegen groeide, 
hoe jij daarin aanwezig bleef. Stop de tijd, haal jezelf 
uit mijn hoofd, raak aan vergetelheid.     

Mocht er ooit een gesprek, dan vluchtig als water, 
ijler dan lucht. Ik fantaseer je voor later, maar deert 
het nog nu je er niet langer aanwezig bent – nu 
de tijd tijdelijk stil is blijven staan –  

Conny Lahnstein

Dat ze mij leest, maar niet verstaat als was 
ik een vondeling in plaats van haar eigen kind, 
ondanks sprekend het gezicht van mijn zuster.   

Dezelfde letters scherper uitgesproken, 
dezelfde woorden maar in haar eigenzinnige 
taal, met gewapende betekenissen en ik   

wanhopig zoek naar haar armen en haar 
troostende zinnen die mij vertellen dat het 
niet erg is dat we elkaar soms misverstaan.  

Monika Joras

net is zij bekomen van het 
bevallen van haar derde kind 
terwijl het zwart begin 
van oorlog en geweld 
haar leven heeft verduisterd    

toen hebben zij mijn moeder 
haar ferme taal ontnomen    

zij    

alle vrouwen in de buurt 
uit nu nog hele huizen 
mede vrouwen die 
haar kennen en waarderen    

zij roepen    

zwijg nu stil 
wij weten wel dat jij niet wil 
dat deze waanzin oorlog woedt 
dat jij die meest misdadige tiran 
al lang hebt dood gewenst    

sluit nu je lippen 
anders zitten wij met jouw 
drie kinderen hier opgescheept 
wij willen niet dat deze drie 
hun moeder moeten missen    

zo leggen zij uit liefde 
haar het zwijgen op 
zij schenken mij opnieuw 
mijn leven mijn verhaal    

voor mij geen eigen kind 
spreken wil ik kunnen 
in zelf gekozen ferme taal    

ik zwijg teveel

IJda Smits

misschien dacht ik ooit    

dat mijn woorden verstaan werden 
mijn smeekbeden gehoord     

mijn hoofd tot in het oneindige 
de taal van de toekomst kon leren    

misschien dacht ik dat ooit, mijn kind    

voordat ik begreep dat jouw taal 
een andere taal is met dezelfde woorden    

het is niet erg zolang liefde en tederheid 
in betekenis blijven zoals ze waren    

dan doet het er niet toe wat ik ooit dacht

Felin van Eden

waar is 
wat ik te horen heb 
hoe luister ik 
naar het geluid 
van mijn ziel    

geluidsvervuiling afgelegd 
op weg gegaan naar stilte 
om mijn grondtoon te vinden    

optimale afstand bereikt 
een plaats voor mijn voeten 
aarding en draagkracht 
voor de stem 
van mijn non-verbale lichaam    

de frequentie 
van mijn expressie 
brengt mijn wezen 
in trilling en via de tussenstof 
van de ruimte 
om ons heen 
bereikt het jouw lichaam 
dat de trilling opvangt 
en resoneert    

waar is 
wat ik te zeggen heb 
hoe luister ik 
naar de grondtoon 
van jouw ziel

Zatarra Rafaël

Als mijn vader
zijn vader niet kent
zijn naam niet weet  

Ben ik dochter van 
een ontwortelde familie    

Nu wortelt mijn boom
in mijn gekozen naam

Frank Pardaan

Zonder vader
had moeder mij
het is echt zo
niet gebaard
in mijn keel
zit zijn stem
en de stem
van zijn vader
basso continuo

Anneruth Wibaut

als mijn moeder 
liefje schreeuwde
bedoelde ze
het tegenovergestelde
en daarom 
zoek ik taal 
die klopt en
in spiegels altijd
het juiste woord

Johanna de Haan

net als zij houdt ze ervan zijden ondergoed te dragen
te dwalen in een zomernacht en 
met blote voeten door het gras te lopen  

ze hebben elkaar nooit ontmoet                           
herkennen zich niet
in de glans van de tijd die zo spiegelt
dat ze er niet doorheen kunnen kijken
toch kunnen er overeenkomsten worden waargenomen  

ze zijn niet bang om recht in de lens te kijken
ze weten hoe ze in het licht moeten staan  

spreek ik hun taal?
begrijp ik ze?
ik dacht dat ik zag dat mijn ogen anders stonden vanochtend
ik keek in mezelf alsof ik mijn moeder zag en daarachter mijn kleinkind ontwaarde

Wendy van der Aar

Zou het kunnen zijn dat
taal leeft, het leven is
zoals taal ons omvat
even onzichtbaar is
als het bestaan
onbesproken of ongehoord
omringt en dringt door
het is ons bezit
is in ons met ongekende weerga
opgeslagen en verbonden
samengeweven in ons DNA,
is taal leven.

Lilian Cornielje

Achter mij staan 
zeven vrouwen
draag ik mee
historie
vertrouwen
rouwen
met patronen doorkneed
niet vergee
t het familiegeweten
lief & leed