Stichting Haarlemse Dichtlijn bevordert de belangstelling voor poëzie in Haarlem en omstreken en biedt dichters een podium.
Stichting Haarlemse Dichtlijn bevordert de belangstelling voor poëzie in Haarlem en omstreken en biedt dichters een podium.
Elke tweede dinsdag van de maand organiseren we een poëziepodium in Het Verhalenhuis in Haarlem Noord, Van Egmondstraat 7, makkelijk te bereiken vanaf het station met buslijn 3 (10 minuten), 5e halte vanaf het station: Spaarnhovenstraat. Inloop vanaf 19.30 uur, programma van 20.00 tot 22.00 uur. De toegang is gratis maar je moet wel bij Het Verhalenhuis een ticket 'kopen' voor 0 euro om binnen te mogen komen.
Meedoen op het podium van de Haarlemse Dichtlijn, dat kan iedereen. Wie poëzie schrijft en dat wil delen met publiek, is welkom. De Haarlemse Dichtlijn selecteert niet en laat de waardering aan de luisteraar over. Per keer mag je drie gedichten voordragen (maximaal 5 minuten). De grote variatie zorgt ervoor dat elk podium naar meer smaakt! Meld je aan bij onze podiummanager Lieneke van der Veen via de mail: podia@haarlemsedichtlijn.nl
Elke avond kunnen we plusminus tien dichters programmeren. Ben je vaker geweest en zijn er veel aanmeldingen, dan geven wij voorrang aan nieuwe mensen. Wachtlijsten hanteren we niet, dus voor een volgende keer nodigen we je uit om je opnieuw aan te melden!
In maart op ons podium:
- poëzie in de actualiteit, door Anneruth Wibaut
- vijf dichters met elk drie gedichten (aanmelden via de mail)
- singer/songwriter Frank Robbers met twee songs
- pauze
- de poëziecarrousel met Maria Barnas - Maria Barnas is stadsdichter van Alkmaar,studeerde aan de Rietveld Academie en de Rijksacedemie te Amsterdam, publiceerde drie romans en zeven dichtbundels en schreef ooit drie jaar lang een column voor NRC.
- vijf dichters met elk drie gedichten (aanmelden via de mail)
- singer/songwriter Frank Robbers met twee songs - Frank Robbers is liedjesschrijver, zanger en trompettist, klassiek geschoold aan het Conservatorium van Amsterdam en al van jongs af aan gaan muziek en taal bij hem hand-in-hand.
En door dit gedicht van Maria Barnas mag je je laten inspireren voor de gedichtencarrousel na de pauze:
Als het zo is
dat mijn moeder
en het is zo
dat zij de taal
van haar
moeder niet
spreekt waar is
die van mij
dan gebleven?
Stuur jouw gedicht in naar info@haarlemsedichtlijn.nl om het op de website te laten plaatsen. We nodigen een klein aantal inzenders uit om het gedicht in de carroussel voor te komen dragen.
Voor het Verhalenhuis heb je een ticket nodig. Het kost niks, maar je moet het wel even bestellen:
Zie ook de agenda van de Haarlemse Dichtlijn-op-tournee...
niemand presenteert de cijfers
een ruime
keuze uit vers vlees
dat zulke
kogels nog bestonden
in de
middag mogelijk hagel
richting
deil alleen maar file
niemand wil
naar deil vandaag
bloedmooie
dag zo leek de ochtend
steeds meer
vlees bloedt zo mooi
niemand
draagt een afzuigkap
niemand is
op weg naar moeder
om plaats
te nemen naast haar zwijgen
zeggen dat
het is alsof haar ogen nog
nu niemand
weet
is ze
rustig
en nooit
meer bang voor het journaal
de dood
hakt hard, maakt stil
als vrede
van de oorlog wint
wie wil er
dan nog dansen
Ook als het bloedt, presteer je
Dat zijn de wetten van de vrouw
Sporten is presteren, ongesteld
of niet. En verder zwijg je stil
Zittend naast m’n moeder die
beter geen nieuws meer ziet
vraag ik mij af: wie zou de wereld
scherper zien? We kijken in kleur
Maar niet op het slagveld naar de
verworden lichamen kanonnen-
voer, de inslag van kogels en de
uitlaat van bloed, bloeder,
bloedst
als er
hiernamaals
niks is
is er niemand
anders
ben ik
ergens
met moeders
voorvaderen
en misschien
iemand
die had willen
worden
het kind
dat ik niet baarde
is zonder mij
niemand
En daar heerst Hein met zwaard en
zeis
’n houw, ’n maai en ongezien
’n trip naar hel of paradijs
op ’t slagveld van de Oekraïne.
’t Bloed spat op, ’n kreet sterft
weg
z’n daad is hels, verschroeit,
verscheurt
maar onbewogen hij, vol
plichtsbesef
vervolgt z’n weg, dieprood
gekleurd.
Ik zie de lange dodenlijst
daarginds maar ook steeds
dichterbij
en weet: ’t is wreed, zo is ’t dus
jij zwarte man, die naar mij wijst
en zegt: nog niet, ik zoek je zus
en geef haar straks de liefdeskus.