Stichting Haarlemse Dichtlijn bevordert de belangstelling voor poëzie in Haarlem en omstreken en biedt dichters een podium.
Elke tweede dinsdag van de maand organiseren we een poëziepodium in Het Verhalenhuis in Haarlem Noord, Van Egmondstraat 7, makkelijk te bereiken vanaf het station met buslijn 3 (10 minuten), 5e halte vanaf het station: Spaarnhovenstraat. Inloop vanaf 19.30 uur, programma van 20.00 tot 22.00 uur. De toegang is gratis maar je moet wel bij Het Verhalenhuis een ticket 'kopen' voor 0 euro om binnen te mogen komen.
Meedoen op het podium van de Haarlemse Dichtlijn, dat kan iedereen. Wie poëzie schrijft en dat wil delen met publiek, is welkom. De Haarlemse Dichtlijn selecteert niet en laat de waardering aan de luisteraar over. Per keer mag je drie gedichten voordragen (maximaal 5 minuten). De grote variatie zorgt ervoor dat elk podium naar meer smaakt! Meld je aan bij onze podiummanager Lieneke van der Veen via de mail: podia@haarlemsedichtlijn.nl
Elke avond kunnen we plusminus tien dichters programmeren. Ben je vaker geweest en zijn er veel aanmeldingen, dan geven wij voorrang aan nieuwe mensen. Wachtlijsten hanteren we niet, dus voor een volgende keer nodigen we je uit om je opnieuw aan te melden!
De Poëzie Podia van dit seizoen in het Verhalenhuis, zijn voorbij. We werken nu toe naar het jaarlijkse poëziefestval op Hemelvaartsdag en zijn in september weer terug voor een nieuw seizoen.
Voor het Verhalenhuis heb je een ticket nodig. Het kost niks, maar je moet het wel even bestellen:
Zie ook de agenda van de Haarlemse Dichtlijn-op-tournee...
De sterkste
Industriële wonderen
zoals kerncentrales
zijn krachtige dingen
maar niet machtig
bij tegenwerking
van de Aarde zelf
De natuur valt aan
met het grootste leger
en is overal aanwezig
Zij trekt geen grenzen
tussen dieren en mensen
klassen of grassen
Ze bijt in de bodem
waait met de wolken
vloeit met de golven
De Aarde gaat niet dood
leeft en blijft stralend
onuitblusbaar en heet
Er loopt alleen niets rond
op de kale planeet
De krijs van een vogel
wordt er niet gehoord
Vertel elkaar vandaag nog
wie morgen wordt vermoord
Uit: Bronwater
Uitgeverij Passage 2005
Moeder Natuur
Moeder Natuur van slag
verpletterd door machtige hebbers
vecht terug voor het leven op Aarde
een steeds terugkerend verschijnsel
beukt als geen ander
paradeert in diepe graven
verdovend en verdoemd
vertelt wat je niet horen zal
castreert de mens zijn verstand
zacht maar krachtig
probeert Zij de lege pagina’s telkens
opnieuw betekenis te geven
mensen gelijk te stellen
ja mensen…jij, jullie, wij
Uitzicht
Ons uitzicht omvat aarde, hemel en elkaar.
Op weg naar beter leven verkennen wij de hemel,
of noemen “hem” Hemel en aanbidden Hem.
Hij is, kijkt niet terug, of geloven we van wel?
Wij noemen “haar” Aarde, bekijken haar.
Zij kijkt niet terug, zij is, hoeft geen naam.
Zijn wij ooit uit haar stof gemaakt, zij
voelt geen band, ziet ons niet staan.
Sindsdien planten wij ons voort,
zien elkaar als moe, pa en kind, ons broed.
Dat noemen we ‘samen’, geven elkaar namen.
‘Samen’ willen we ruimte en voer voor ons broed!
Ons uitzicht vernauwt zich door hebzucht en strijd
met elkaar, met hemel en stof, met Hemel en Aarde.
Die aarde was ooit heet van buiten en binnen’,
werd buitenom lauw – toen koud - en weer lauw:
lekker lauw leven voor ons. Voor even…?
Vraag het Haar niet, zij is. Vraag het Hem niet, hij is.
Stof is alles hier, wij erbij.
Er zijn wel profeten met nieuwe woorden:
‘Nu’, ‘Deel’ : Leef ‘Nu’. ‘Deel’ samen.
Dat geeft ons ‘Nu’ meer bestaan.
De wapenstilstand
Een wapenstilstand
sloot ons avondland
met de natuur
Wij zouden stoppen
met vooruitgang, groei
of andere rariteiten
en moeder aarde beloofde
puur natuur als vroeger,
nu tot in de eeuwigheid
Er huilden wolven
toen wij keken
naar de ondergaande zon
Het werd koud, heel koud
de aarde lapte warme beloften
aan haar laars
Dus waren wij al snel vergeten
het mensenzaad te stoppen
het is natuur, zo dachten wij
Nu loopt er van alles rond
op onze overvolle aarde
gekrijs van baby’s
snijdt door merg en been
De deur is dicht
en honger binnengesloten
Licht
zoals bloesem bloeit, roze lokken draagt
zoals de boom haar torst, de wind
om jonge loten fluit, ze ademt eeuwig
in en uit, zelfs als ze van gewichtigheid buigt
zoals ernst verbrokkelt, een lach verschijnt
rijkdom verprutst,
status schrijnt
ze komt ongevraagd en altijd op tijd
alle dingen ontvangen oneindig licht
zoals de zomer een jurk aantrekt
warmte haar klamme hand te rusten legt
in de hals van snikhete dagen, zo
hoef je verder niet meer te vragen
waarmee een zuigeling de dorst verdrinkt
Zijn we niet allen weerloze slaven
van de steeds opkomende zon?
Zijn we een grage klant van hoe het begon,
van de eindeloze schijn met een hoop testosteron?
zoals steeds opnieuw hoop gedaante krijgt
zoals steeds opnieuw gedaante hoop krijgt
De sterkste (antwoord)
Poëtische wonderen
zoals snelsonnetten
vormen krachtige kunst
maar onmachtig
zonder verwerking
door de lezers zelf
De mens luistert braaf
naar elke regel
maar is vooral aanwezig
Mensen trekken scherpe grenzen
tussen gedichten en verzen
en delen ze in klassen
Het woord zal hier spoken
de stichtkunst heeft gesproken
engagement is en vogue
De dichtkunst – als de dood
laat de eeuwigheid verschralen
onrustig en verhit
Het haalt alleen niets uit
het helpt geen sikkepit
Een krijsende dichter
heeft snel gescoord
Maar wie hier weet morgen nog
wat vandaag werd verwoord
Gij die opent
in stilte
veerkrachtig
Gij die danst
onder de oppervlakte
vrolijk
Gij die langzaam sijpelt
als een stroompje
vanaf een berg,
komt ook bij zee
Gij die ziet,
meer van de weg
dan de woeste waterval,
en geniet
Gij die opent
in stilte
veerkrachtig
Voorspoed
We maken plannen voor de toekomst,
bouwen een huis op de Azoren,
surfen naar alle wereldzeeën.
We bevaren de voorspoed als
Vliegende Hollanders,
driekleur in top.
Maar wat knaagt daar in het vooronder;
“Er is iets aan de knikker,
en je weet niet wat het is of wel, Meneer Jansen ?”
zong Loek ooit in zijn hertaling van Dylans
“Ballad
of a thin man”,
dacht ik bij mezelf schuilend voor een stortbui,
domweg onder de Munttoren.
De avond zoog
zich aan de nacht
In het ochtendgloren
bleef één paar ogen
voorgoed gesloten
In de IJmuider Courant
stelde Tata Steel
geen productieproblemen
te verwachten
Of je nu rookt
of in grafiet speelt
of onder hun trein belandt
geen enkel mensenleven
telt mee
De Hoogovens
blijven altijd roken
Tot ver voorbij
Wijk aan Zee
houdt Tata
de ogen gesloten
de cursus bestaansrecht
we schreven lijvige rapporten
met weinig anderzijds
bouletteerden onze punten
groeven niet diep
om breed te kijken
gaven kopjes aan de stukjes
leidden in wat we zouden zeggen
gaven aan wat we mochten stellen
beweerden en concludeerden er op los
alles in correcte taal
volgens de geldende regels
we rolden een toekomstvisie uit
om u tegen te zeggen
tot iemand er een naam op plakte
het was romantische beleidspoëzie
werd ons teruggegeven
en we moesten erkennen dat we allemaal
de cursus mijn eigen straatje schoonvegen
hadden gevolgd die er qua deelnemersaantallen
overal met kop en schouders bovenuit steekt
ik denk dat ik hem ook heb gevolgd
al heb ik daar geen actieve herinnering aan
wel hoe ik vergeefs zocht naar
de cursus bestaansrecht
die bestaat niet
Maart roert zijn staart en april
Broeierig wegdek plakt / Alle ballen in de lucht /
Stortbui zonder regen / Bezopen! / Zie je wel / Terug bij af
Als alles binnen handbereik
En alles tegelijkertijd
voor je neus wordt neergekwakt
En je mag alleen maar vrolijk zijn
Om alles om je heen
En alle deuren open staan
Al weet je niet waarheen je
moet
Oprechtheid besmeurd
Het huilen uitgelachen
Afgekeurd
Geboden hulp te vroeg
En polarisatie
En demonisatie
En het was niet eens jouw idee
En het gevoel
Voor alles wat bestaat
En die spiegel
Onbespied en onbekwaam
En nieuwsgierig aagje
gewetenloos
maar ogenschijnlijk licht
Je dromen voor je neus
benoemt
En een jointje
En ja dat jointje
En dat alles opeens weer net te veel
Dan zijn alle deuren open en dicht tegelijk
En dan is het vluchten
Ongeacht waarheen
En de lucht
En in de lucht
Het maakt niet uit waarheen
Aandacht aarde
Omdat het barrer moet en bozer
stormen mensen van de sokken vlagen
hagelstenen als kokosnoten
Omdat een aansteker niet hard genoeg is
op de kruin van een voetballer die wint
een mening snel een tribunaal
Omdat we weke schedels willen
en parasols moeten dragen
als het wolkendek verdwijnt
Omdat de aarde aan onze voeten
wil liggen als we lief voor haar zijn
Omdat groeit wat aandacht krijgt