De sterkste

Industriële wonderen
zoals kerncentrales
zijn krachtige dingen

maar niet machtig
bij tegenwerking
van de Aarde zelf

De natuur valt aan
met het grootste leger
en is overal aanwezig

Zij trekt geen grenzen
tussen dieren en mensen
klassen of grassen

Ze bijt in de bodem
waait met de wolken
vloeit met de golven

De Aarde gaat niet dood
leeft en blijft stralend
onuitblusbaar en heet

Er loopt alleen niets rond
op de kale planeet

De krijs van een vogel
wordt er niet gehoord

Vertel elkaar vandaag nog
wie morgen wordt vermoord

Uit: Bronwater
Uitgeverij Passage 2005

Uitzicht    

Ons uitzicht omvat aarde, hemel en elkaar. 
Op weg naar beter leven verkennen wij de hemel, 
of noemen “hem” Hemel en aanbidden Hem. 
Hij is, kijkt niet terug, of geloven we van wel?    

Wij noemen “haar” Aarde, bekijken haar. 
Zij kijkt niet terug, zij is, hoeft geen naam. 
Zijn wij ooit uit haar stof gemaakt, zij 
voelt geen band, ziet ons niet staan.    

Sindsdien planten wij ons voort, 
zien elkaar als moe, pa en kind, ons broed. 
Dat noemen we ‘samen’, geven elkaar namen. 
‘Samen’ willen we ruimte en voer voor ons broed!    

Ons uitzicht vernauwt zich door hebzucht en strijd 
met elkaar, met hemel en stof, met Hemel en Aarde. 
Die aarde was ooit heet van buiten en binnen’, 
werd buitenom lauw – toen koud - en weer lauw:    

lekker lauw leven voor ons. Voor even…? 
Vraag het Haar niet, zij is. Vraag het Hem niet, hij is. 
Stof is alles hier, wij erbij.    

Er zijn wel profeten met nieuwe woorden: 
‘Nu’, ‘Deel’ : Leef ‘Nu’. ‘Deel’ samen. 
Dat geeft ons ‘Nu’ meer bestaan.  

Licht    

zoals bloesem bloeit, roze lokken draagt 
zoals de boom haar torst, de wind 
om jonge loten fluit, ze ademt eeuwig 
in en uit, zelfs als ze van gewichtigheid buigt    

zoals ernst verbrokkelt, een lach verschijnt 
rijkdom verprutst,  status schrijnt 
ze komt ongevraagd en altijd op tijd 
alle dingen ontvangen oneindig licht    

zoals de zomer een jurk aantrekt 
warmte haar klamme hand te rusten legt 
in de hals van snikhete dagen, zo 
hoef je verder niet meer te vragen 
waarmee een zuigeling de dorst verdrinkt    

Zijn we niet allen weerloze slaven 
van de steeds opkomende zon? 
Zijn we een grage klant van hoe het begon, 
van de eindeloze schijn met een hoop testosteron?    

zoals steeds opnieuw hoop gedaante krijgt 
zoals steeds opnieuw gedaante hoop krijgt  

De sterkste (antwoord)    

Poëtische wonderen 
zoals snelsonnetten 
vormen krachtige kunst    

maar onmachtig 
zonder verwerking 
door de lezers zelf    

De mens luistert braaf 
naar elke regel 
maar is vooral aanwezig    

Mensen trekken scherpe grenzen 
tussen gedichten en verzen 
en delen ze in klassen    

Het woord zal hier spoken 
de stichtkunst heeft gesproken 
engagement is en vogue    

De dichtkunst – als de dood 
laat de eeuwigheid verschralen 
onrustig en verhit    

Het haalt alleen niets uit 
het helpt geen sikkepit    

Een krijsende dichter 
heeft snel gescoord    

Maar wie hier weet morgen nog 
wat vandaag werd verwoord  

Gij die opent 
in stilte 
veerkrachtig    

Gij die danst 
onder de oppervlakte 
vrolijk    

Gij die langzaam sijpelt 
als een stroompje 
vanaf een berg, 
komt ook bij zee    

Gij die ziet, 
meer van de weg 
dan de woeste waterval, 
en geniet    

Gij die opent 
in stilte 
veerkrachtig  

Voorspoed    

We maken plannen voor de toekomst, 
bouwen een huis op de Azoren, 
surfen naar alle wereldzeeën.    

We bevaren de voorspoed als 
Vliegende Hollanders, 
driekleur in top.    

Maar wat knaagt daar in het vooronder; 
“Er is iets aan de knikker, 
en je weet niet wat het is of wel, Meneer  Jansen ?” 
zong Loek ooit in zijn hertaling van Dylans 
“Ballad of a thin man”,   

dacht ik bij mezelf schuilend voor een stortbui, 
domweg onder de Munttoren.  

De avond zoog 
zich aan de nacht 
In het ochtendgloren 
bleef één paar ogen 
voorgoed gesloten    

In de IJmuider Courant 
stelde Tata Steel 
geen productieproblemen 
te verwachten    

Of je nu rookt 
of in grafiet speelt 
of onder hun trein belandt 
geen enkel mensenleven 
telt mee    

De Hoogovens 
blijven altijd roken    

Tot ver voorbij 
Wijk aan Zee 
houdt Tata 
de ogen gesloten  

Maart roert zijn staart en april    

Broeierig wegdek plakt / Alle ballen in de lucht / Stortbui zonder regen / Bezopen! / Zie je wel / Terug bij af    

Als alles binnen handbereik 
En alles tegelijkertijd 
voor je neus wordt neergekwakt 
En je mag alleen maar vrolijk zijn 
Om alles om je heen 
En alle deuren open staan 
Al weet je niet waarheen je 
moet    

Oprechtheid besmeurd 
Het huilen uitgelachen 
Afgekeurd 
Geboden hulp te vroeg    

En polarisatie 
En demonisatie 
En het was niet eens jouw idee    

En het gevoel 
Voor alles wat bestaat    

En die spiegel 
Onbespied en onbekwaam    

En nieuwsgierig aagje 
gewetenloos 
maar ogenschijnlijk licht 
Je dromen voor je neus 
benoemt    

En een jointje 
En ja dat jointje 
En dat alles opeens weer net te veel    

Dan zijn alle deuren open en dicht tegelijk    

En dan is het vluchten 
Ongeacht waarheen    

En de lucht 
En in de lucht 
Het maakt niet uit waarheen